زندکی در ماه

همچنین در ماموریت‌هایی مانند ال‌کراس (LCROSS)، کاوشگر قمری (Lunar Prospector)، و مدارگرد شناسایی ماه (Lunar Reconnaissance Orbiter) نه تنها نشان داده شد که سطح ماه دارای رطوبت است، بلکه مشاهده شد که در واقع حجم زیادی از آب یخ در مناطقی از قطب‌های ماه که دائما در سایه قرار دارند وجود دارد.

در اکتبر۲۰۲۰ رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ (SOFIA) برای اولین بار وجود آب در سطح نورگیر ماه را تایید کرد. این کشف نشان داد که آب ممکن است در سطح ماه توزیع شود و محدود به مکان‌های سایه‌دار و سرد نباشد.

نتایج SOFIA بر اساس سال‌ها تحقیق قبلی در مورد بررسی وجود آب در ماه است. هنگامی که فضانوردان آپولو در سال ۱۹۶۹ برای اولین بار از ماه بازگشتند، تصور می‌شد که کاملا خشک است. ماموریت‌های مداری و ضربه ای طی ۲۰ سال گذشته، مانند مشاهده‌های دهانه قمری ناسا و ماهواره سنجش، یخ موجود در دهانه‌های سایه دار دائمی اطراف قطب‌های ماه را تأیید کردند.

در همین حال، چندین فضاپیما – از جمله ماموریت کاسینی-هویگنس (Cassini–Huygens) و برخورد ژرف (Deep Impact) و همچنین ماموریت Chandrayaan-1 سازمان تحقیقات فضایی هند – و تلسکوپ فروسرخ ناسا، به طور گسترده‌ای در سطح ماه نگاه کردند.